About 

Beste lezers, 

Allereerst welkom op mijn blog! Ik ben Amber Bettens, ik ben 19 jaar en studeer sociaal werk aan de Hogeschool Vives te Kortrijk. Ik woon in Harelbeke, West-Vlaanderen. Ik hou van paardrijden, wandelen met mijn hond, fotoshoots, muziek luisteren en het lezen van poëzie. 

Mijn verhaal 

Ik heb een hele weg afgelegd om te geraken waar ik nu ben. Soms hoor je mensen zeggen dat als je uit het beroeps komt, je geen hogeschool zal aankunnen. Je bent de leerstof, maar vooral de hoeveelheid leerstof niet gewend. Ook al kan ik dat laatste alleen maar beamen, ik denk dat het weinig te maken heeft met wat je gewend bent en veel meer met wat het is dat je echt wilt. Ik geloof dat iedereen het kan, niet iedereen heeft de wil om zo lang en veel te studeren en dat is oké maar mensen die het willen, en dan bedoel ik het echt willen, kunnen het ook. De grootste belemmering op je pad zullen de mensen zijn die zeggen dat je het niet kan.

''Mirror Mirror on the wall, i'll always get up after i fall. And whether i run, walk or have to crawl i'll set my goals and achieve them all.''

Over wat zal deze blog gaan? 

In de loop van komende weken zullen hier allemaal verschillende blogspots verschijnen met telkens 1 gelijkenis: Corona. Ik zal het hedendaagse Covid-19 telkens weer vergelijken met een andere vergelijkbare historische gebeurtenis uit het verleden. 

Waarom maak ik deze blog? 

Ik maak deze blog voor het vak 'Hedendaagse spanningen in een historisch perspectief'' van mijn opleiding. Het is een vervang-examenopdracht. Onze leerkracht voor dat vak wou zich, via deze weg, even in onze hoofden kunnen verplaatsen. Wij studenten, die zonder te kiezen, van de ene dag op de andere alles via afstandsonderwijs voor elkaar moeten krijgen.


In tijden van Corona 
Nu moet ik toegeven dat alles van thuis uit instuderen een grote impact heeft. Ik vind het van thuis uit studeren persoonlijk heel erg moeilijk. Je weet vaak niet wat de belangrijkste zaken zijn, terwijl moest je een lesgebeuren kunnen volgen op een normale manier, je dit zou horen aan de intonatie van de leerkracht. Nu kun je dit soms ook wel horen op een opgenomen audiobestand, toch is dit zeer verschillend. Ook zijn er soms haperingen in de live lessen, waardoor je zaken mist. Ik hoop dat alles snel terug is als voorheen. Toen de school nog open was bleef ik vaak studeren in de bib, nu moet ik dit verplicht thuis doen maar dit is niet voor iedereen even haalbaar. Daarnaast heeft mijn moeder een groot ongeluk gehad begin dit jaar, ze is nog steeds revaliderende en ik moest dus al een hele hoop extra taken op mij nemen. Vanwege de lockdown kan niemand anders eens komen helpen, wat soms echt zwaar doorweegt. Naar school komen was dan soms ook mijn 'tot rust komen' moment. Terwijl velen zich thuis ondertussen dood aan het vervelen zijn, denk ik dat ik meer rust zal hebben eenmaal alles terug normaal is.

De ironie 

Een schooljaar geleden was ik waarschijnlijk erg blij geweest met deze lockdown. Ik bleef erg vaak thuis en had weinig nood aan sociaal contact. Ik had nood aan rust, veel er van, maar vond er geen.  In een jaar kan er veel veranderen. Ik werd weer mijn oude zelf maar de planeet veranderde drastisch vanwege Covid-19, als nooit te voren. of toch? Hou mijn blog in de gaten om te weten te komen wat ik er van denk!